Onderweg worden we overvallen door loodzware regen, afgewisseld met hagel en sneeuwstormen. Als klap op de vuurpijl blijkt de camper – zodra we de grens gepasseerd zijn – makken te vertonen. Diverse lampjes op het dashboard staan op aan. Met horten en stoten belanden we bij een garage ergens in België waar we vriendelijk worden geholpen. Het euvel wordt opgelost en de volgende dag vertrekken we opgetogen verder. Na zo’n honderd kilometer springt het rode lampje weer aan.
Deze keer bezoeken we de officiële Renault dealer. Na een uitgebreide diagnose blijkt dat er het een en ander vervangen moet worden. Wat te doen? De onderdelen worden besteld en vanwege de feestdagen zal het zeker een week duren voordat de camper gerepareerd is. Dus we gaan op zoek naar een warm onderkomen.
En jawel, na een week wacht er een vriendelijke monteur op ons en vertelt dat alles nu pico bello is. Hoopvol én met een lichte spanning vertrekken we. Binnen honderd kilometer gaan de beruchte lampjes weer aan. We zuchten en kijken elkaar aan. Deze keer worden we met auto en al weggesleept. De auto is een voortdurende bron van stress.
Helaas is de ontsteking in mijn hoofd voortdurend ‘aan’.