De eerste mogelijkheid die ik volg is de Aqua-Balancing opleiding, waar de emotionele ballast van jaren gaat stromen. Wat een openbaring! Gelijk daarna volg ik de innerlijk kind therapeuten training. Er volgen nog allerlei ervaringsgerichte opleidingen, trainingen en workshops die ik gretig volg en met goed gevolg afsluit.
Een goeie vriendin biedt een tijdelijke plek aan in haar huis en er verschijnt een mogelijkheid om als zelfstandig therapeute aan het werk te gaan. Van de gemeente krijg ik een starterslening aangeboden en een huis volgt al snel. Duizelig van geluk, zonder te begrijpen wat er allemaal gebeurt, ben ik me gewaar van een altijd aanwezig liefdevol bewustzijn dat alles gadeslaat. Ik geniet van alles wat me moeiteloos toevalt en voel me dankbaar dat ik de energie heb om mijn ervaring door te geven. Daarbij helpt het schrijven me om stevig op mijn beide benen te blijven staan.
Ondertussen ben ik me bewust van mijn behoefte aan spirituele voeding. Ik bekijk en luister naar video’s over ontwaakte mensen waarbij Osho mijn favoriet is. In een van zijn lezingen spreekt hij over “The Seven Points of Mindtraining”, de eeuwenoude Boeddhistische wijsheid over het ontdekken van de invloed van gedachten. Daar wil ik alles over weten!
Kort nadat ik Osho hoor spreken over deze richting valt mijn oog op een aankondiging in Osho News. Toeval of niet, maar er zijn nog enkele plaatsen vrij voor een passende training die in India plaatsvindt. Ik schrijf me in en vol verwachting vertrek ik. Mijn avontuur is begonnen!
De dag na aankomst in de Ashram begint de training al vroeg in de ochtend (06:00!). De voertaal is Engels en mijn hoofd tolt van de enorme hoeveelheid informatie. Om mijn gedachten te ordenen maak ik wat krabbelige aantekeningen. Na de officiële trainingsuren snel ik naar mijn kamer waar ik mijn ’krabbeltjes’ met toenemende opwinding uitwerk.
Tijdens een wandeling door de prachtige tuinen van de Ashram ben ik betrokken bij een pijnlijk incident (een vreemde interactie met een van de leidinggevenden). Ondanks het ongemak en de pijn ben ik me bewust dat deze ervaring een kans biedt om de aangeboden stof van de training in de praktijk toe te passen. Onmiddellijk neemt de spanning af. Mijn hoofd is helder en ik ervaar een diepe rust.
Eenmaal terug in Nederland vertel ik enthousiast over mijn ervaring aan mijn vrienden. Ze raken ook opgewonden en moedigen me aan een boek hierover te schrijven, wat ik onmiddellijk van de hand wijs. Ik, een boek schrijven? Toch laat de gedachte me niet meer los. Ik realiseer me dat ik feitelijk al aan het schrijven ben, dus wat houdt me tegen om het openbaar te maken? Na enig zelfonderzoek is het duidelijk: ik laat me niet meer tegenhouden door beperkende gedachten. Tenslotte weet ik al heel lang dat het onstilbare verlangen naar eeuwige vervulling, ultieme vrijheid en permanente waarheid mijn roeping is. De gedachte om vanuit mijn directe ervaring anderen te inspireren, maakt me opgewonden en blij. Dan gebeurt er iets wat het schrijven compleet stillegt…