Deva Indra’s innerlijke reis
Moeder van drie volwassen zonen en trotse oma van vijf kleinkinderen, leef ik sinds 2014 een leven dat steeds meer op dat van Mojud lijkt.
EN wat geniet ik van mijn leven!
Als tweede van vier kinderen word ik geboren in Amsterdam. Mijn vader (19) en moeder (16) trouwen en krijgen hun eerste kind. De ervaringen van mijn moeder als zevenjarige in een weeshuis hebben me altijd diep geraakt. Zelfs nu, met mijn moeder net weduwe op de leeftijd van 85, voel ik me nog vaak in de rol van haar moeder – en ik ben me bewust van mijn valkuil.
Zolang ik me kan herinneren, ben ik altijd op mijn hoede geweest. Altijd mijn antennes uit: “is het veilig genoeg zodat ik mezelf kan zijn…” Me bewust hoe anderen mijn grenzen overschreden.
Als klein meisje ben ik heel gevoelig. In die tijd vinden mijn ouders (en school) dit echt vreemd. De boodschap die ik meekrijg is: “Doe normaal, wees zoals je zussen.” Verward, angstig, eenzaam en onzeker, doe ik mijn best om me te aan te passen, maar daardoor voel ik me nog ongelukkiger. Mijn zussen lijken nooit last te hebben van dit alles, dus ik kijk en luister en doe mijn best om erbij te horen.
Ik ben 5 jaar en kom de woonkamer binnen. Het voelt heel vreemd en ongemakkelijk. Ik vraag wat er is gebeurd en hoor: “Jij denkt altijd dat er iets is en er is niets aan de hand, je verzint het allemaal!”
Ik voel me heel klein en onbenullig worden…
Ik ben 11 jaar en mijn beste vriendin Marja steekt haar hand op in de klas en vraagt of ze naar huis mag omdat ze zo’n hoofdpijn heeft. De leraar antwoordt: “Stop met dingen verzinnen, Marja. Denk je dat iedereen zomaar naar huis kan gaan omdat ze een beetje hoofdpijn hebben?” Ik wil opstaan en roepen dat het serieus is en dat ze niet doet alsof. Maar ik ben bang en houd me stil. Zes maanden later sterft Marja aan een hersentumor.
Deze gebeurtenis maakt me nog onzekerder over mijn gevoelens en mijn waarneming. Ik weet gewoon niet meer of wat ik voel en zie waar is of dat ik het allemaal verzin. Lange tijd voel ik dat het mijn schuld is dat Marja dood is, en dat als ik zou zijn opgekomen voor mijn waarheid, ze gered zou zijn geweest.
In deze periode wordt mijn lichaam steeds vaker geteisterd door migraine-achtige hoofdpijnen…
Ik ben 14 en zit op de middelbare school in Amsterdam. Mijn opa, die lang geleden uit ons leven was verdwenen, verschijnt plotseling weer uit Australië. Hij wil mijn ouders zien en zij besluiten om, zonder de kinderen, hem te bezoeken voor een weekend in Friesland, waar hij een huis heeft gekocht. Ze keren heel opgewonden terug van hun weekendje weg. “We hebben goed nieuws,” zeggen ze. “Opa heeft een leuk huis voor ons gekocht en volgende week gaan we verhuizen naar Friesland. We gaan op het platteland wonen …” Maar ik hoor de rest niet, ik kan niet praten en ik voel hoe ik bevries. Mijn hele wereld stort in. “En mijn vriendinnen hier, mijn school, mijn vriend ..?” Ik kan niets vragen; mijn stem is afgeknepen, ik voel me zo klein.
Opnieuw heb ik het gevoel dat ik er niet toe doe. Misschien ben ik gewoon ‘moeilijk’ en zou ik meer moeten meewerken en dingen makkelijker moeten maken voor mijn ouders…
Daar op het platteland word ik steeds zieker en uiteindelijk gaan we terug naar Amsterdam. De verwarring en hopeloosheid stop ik weg. Mijn ‘bevriezingsverschijnselen’ zetten door met als gevolg een (tijdelijke) verlamming op 18-jarige leeftijd. Ik word verliefd en vlucht in een vroeg huwelijk in de hoop dat mijn leven draaglijk zal worden.
Om te kunnen overleven, ontwikkel ik onbewust een reeks maskers waarachter ik me verschuil. Naar buiten toe vertoon ik sociaal aangepast gedrag, dat allesbehalve authentiek is. Dit leidt tot depressie en nog meer fysieke problemen. Deze problemen draag ik gedurende lange tijd met me mee en drukken een blijvende stempel op mijn gezondheid.
Naarmate de tijd verstrijkt, begin ik mezelf te wantrouwen en mijn eigen gevoelens te ontkennen. Ik pas mijn gedrag aan om anderen te plezieren en erbij te horen. Mijn spontaniteit verdwijnt, net als het contact met mijn essentie. Ik bescherm mezelf door niet te laten zien wat ik werkelijk vanbinnen voel. Ik leer dat het veiliger is om gehoorzaam te zijn.
De boodschap die ik heb geïnternaliseerd is, “Er is iets mis met me.”
Toch is er dan opeens die eerste glimp van bewustwording: “Iedereen verstopt zich achter een masker!” Dit is een schok… Ik voel me ongemakkelijk en durf mijn waarneming niet te vertrouwen.
Osho verschijnt in mijn leven
Deze gang van zaken gaat door tot Osho (toen nog Bhagwan) in mijn leven komt in de late jaren tachtig. Zijn optreden in een programma op de Nederlandse televisie trekt mijn aandacht, vooral omdat het commentaar zo negatief is. Ondanks mijn angst om afgewezen te worden begin ik Osho’s boeken te lezen. Ik voel me diep geraakt en wil het liefste met mijn kinderen in het vliegtuig stappen naar India en aan Osho’s voeten zitten. Maar ik durf mijn gevoelens niet te vertrouwen en ben bang om al mijn bruggen te verbranden.
Mijn wake-up en genezing
Toch blijft er iets aan me trekken en ‘bij toeval’ kom ik in contact met AquaBalancing. Deze ervaring van de helende kracht van warm water raakt mijn diepste kern. Ik vertrek naar Bad Sulza in Duitsland om deel te nemen aan de training voor professionals die door Kaya en Nirvano wordt gegeven. Daar ontmoet ik Dick Nijssen, die me vertelt over de ‘Inner Child-training’ die hij in Nederland organiseert. Mijn hart springt op en ik meld me aan. Al snel laat mijn innerlijke kind het valse beeld zien dat ik vanaf mijn vroegste jeugd mee heb gedragen: dat ik écht anders was, maar dit heb geïnterpreteerd als ‘er is iets mis’ en niet goed genoeg te zijn. Ook wordt hier mijn ‘verborgen’ gevoeligheid en helderziendheid zichtbaar die ik veilig had weggestopt uit angst om als raar te worden beschouwd; de emotionele bronnen van mijn talrijke fysieke kwalen; de saaie lessen op school waardoor ik ontsnap naar mijn droomwereld…
Osho’s begeleiding
Nu ik terugkijk ben ik me bewust hoe Osho mij al die jaren is blijven porren om wakker te worden en me bewust te maken van wie ik werkelijk ben. Deze twee trainingen brengen mijn leven in een hogere versnelling. Ik ben blij en voel een diepgewortelde behoefte om mijn ervaringen met anderen te delen – en in 2000 open ik mijn eigen praktijk in Lelystad.
Sannyas
Mijn innerlijke reis gaat verder. Tijdens de ‘Flowering’-training bij Yoyo (ma Prem Els) in Arnhem, domineert een schilderij van Osho de muur van haar kantoor en het voelt alsof hij opnieuw naar mij wenkt. Ik word me bewust van een diep verlangen naar een nieuwe naam, een die echt bij me past. Ik deel dit gevoel met Yoyo en kort daarna fluistert ze mijn nieuwe naam in mijn oor, samen met de betekenis: “Indra,” vertelt ze me, “leef vanuit je goddelijke essentie en geef vorm aan je taak op aarde.” Mijn hele lichaam trilt van vreugde bij het herkennen van deze waarheid.
Sinds die dag is mijn leven radicaal veranderd. Ook ervaar ik enorm veel vreugde, liefde en tevredenheid in het faciliteren van trainingen, workshops en individuele sessies. Pas in 2015 ontstaat plotseling de drang om sannyas te nemen. Dit gebeurt bij Dharm Jyotiin Oshodham waar ik gedurende drie weken aan de ‘Mystic Rose’ deelneem.
Leven als Mojud
Osho vertelt een prachtig soefi-verhaal over Mojud. Vanaf het eerste moment dat ik het verhaal hoor, voel ik me enorm aangetrokken tot de Mojud-levensstijl: luisteren naar en gehoorzamen aan de innerlijke stem, leven vanuit mijn bron in vertrouwen, overgave en liefde.
In september 2014 komt er een eind aan mijn leven op het platteland, waar ik woon in een prachtige woonboerderij in de buurt van de IJssel. Door jaren van ziekte en pijn kom ik als zelfstandige in de financiële problemen. Op een ochtend word ik wakker met een duidelijke boodschap: “Indra, je gaat je huis verlaten.” Nog diezelfde dag benader ik mijn hospita en vertel haar wat ik heb ervaren. Ze blijft even staan, werpt een blik naar haar man, komt naar me terug en vertelt dat ik tot het einde van het jaar gratis kan blijven wonen, waardoor ik tijd krijg om mijn zaken op orde te krijgen. Het bestaan heeft me (weer) een engel gestuurd!
Ik voel me dankbaar en vol vertrouwen… en weet dat alles goed is.
Nog diezelfde week wordt duidelijk waar ik eind december naar toe ga: een ashram in Duitsland om vrijwilligerswerk te doen. Een paar maanden later wordt mijn volgende bestemming duidelijk: in het zuiden van Duitsland wacht het volgende vrijwilligerswerk op me.
O ja, regelmatig keer ik terug naar Nederland, waar mijn geliefde Anand Kaiyum, mijn kinderen, vrienden en mijn familie me met open armen ontvangen. Tijdens mijn reizen maak ik veel vrienden die me een plekje in hun huis aanbieden. Nu ben ik terug in Nederland en breng tijd door deels met Kaiyum, deels met mijn moeder. Mijn vader is onlangs overleden en ik steun en troost mijn moeder zo goed als ik kan.
Onlangs hebben Kaiyum en ik de ‘Mantra & Satsang Circle’ opnieuw opgestart. Het blijkt aan een behoefte te voldoen en wij genieten ervan.
“Tijdens het zingen ervaar ik direct contact met mijn ziel, mijn essentie. Mijn gedachten stoppen met kwebbelen, dat wat ik ‘ik’ noem, verdwijnt.”
Door Osho’s leringen ervaar ik een eindeloze inspiratiebron voor mijn groei en ontwikkeling. Ik heb een duidelijk beeld van mezelf als 4-jarig meisje op het schoolplein, kijkend door een kleine opening in het hek, verlangend naar een andere wereld, de wereld van vrijheid.
DIE vrijheid (be)leef ik NU, in het hier en nu!
Mijn oprechte dank aan Osho, die al die engelen op mijn pad heeft gebracht!
Indra leeft een Mojud-achtig leven, waarbij ze zich voortdurend bewust is van haar verbinding met Osho en het goddelijke. Als trainer, therapeut en coach integreert ze het brede scala van benaderingen in haar praktijk.